Het leven is 1 groot interessant verhaal

De meeste mensen voelen zich uitermate gezond, full of power en opgeladen als zij van huis zijn, helemaal als het daar 30 graden is. Sinds ik hier ben, ben ik verkouden en zitten mijn oren dicht… Ook denk ik dat ik een gaatje heb, in ieder geval voel ik bij elke stap die ik zet een soort van hamer die tegen mijn tand ramt. Ik weet niet in hoeverre dit gezond is?? Misschien voel ik mij ook een stuk ongezonder door de witte boterhammen met chadder cheese en pindakaas, die elke dag in mijn maag belanden.. Dat kan natuurlijk best….

Soms heb je van de dagen, die eigenlijk de hele dag niet starten… Het leek ook wel alsof iedereen dat had. Auto stuk, verkeerde afspraken en een hoofd alsof iedereen een nacht doorgehaald had. Je voelt je een soort work-aholic die alleen niet meer kan werken.. Het klinkt nu allemaal misschien als een soort straf/werkkamp en aangezien iedereen weet dat ik sowieso nooit overdrijf, snap ik dit best. Maar ik moet toch enigszins bekennen, dat ook al ben ik elke avond kapot van alle indrukken, geweldige, ontroerende, mooie en heftige verhalen, ik had dit voor geen goud willen missen. Emotioneel gedoe hè.

De eerste items worden een voor een op de Facebook en website van Volunteer Correct geplaats, waar iedereen toch stiekem best trots op is.. Net zo trots als mijn beklimming van de Table Mountain! De meesten weten namelijk dat ik gewoon niet kan klimmen.. Dam tot Dam prima, maar een kilometer klimmen, nee dan gaat er al snel iets mis. Maar I did it! En voor wat: wat een uitzicht, ongelofelijk. Echt een perfect plaatje. Verder is er en bezoekje gebracht aan de oude slaapkamer van meneer Mandela op Robben Eiland met begeleiding van een ex-gevangene. Ook de musical Orpheus is gezien en in volle borst meegezongen. Na al deze toeristische attracties is het na een wijntour aankomend weekend in Stellenbosch, tijd voor een tourneetje langs de kust van Zuid-Afrika om dit alles goed af te sluiten. Klinkt niet verkeerd, dacht ik zo.

Het volgende item van mijn groepje gaat over volunteering with children, deze dagen een hot topic. We hebben niet alleen gesproken met een social worker, een vrijwilliger, een leraar, een geweldig lief oma’tje dat al 25 jaar in een weeshuis werkt maar ook met een psycholoog en meneer Harry, die veel weet over hoe kinderen worden gebruikt in commercials en hoe een foto van een blank meisje met meerdere zwarte kindjes in relatie staat tot de geschiedenis. De vrouw die al 25 jaar in een weeshuis werkt praat over hoe zij ermee omgaat als de kinderen die zij heeft opvoed, weggaan. Lisa die al jankt om Bambi, zat natuurlijk met tranen in haar ogen.

Mijn Nikes zijn nog niet teruggevonden en ik heb nog niet leren dansen zoals de Afrikaanse vrouwen hier. Ook heb ik nog niet echt Afrikaans gegeten en sta ik nog niet op de foto met een Afrikaans stamhoofd. Daarnaast heb ik The Big Five nog niet gezien, gevonden, geaaid of geschoten. Wel heb ik de typisch Afrikaanse begroeting geleerd en wat woorden in het Khosa. Er valt nog genoeg te doen dus.. Huphup aan de bak!