Heel veel rijst
Blijf op de hoogte en volg Lisa
28 Mei 2017 | Nepal, Kathmandu
Knock knock, breakfast.. We have roti today. Hmmmm. Lekker is het zeker, maar roti als ontbijt is toch best heftig. Ik kan je vertellen dat ik ook al vrij snel aan de diarree was #leukfeitje. Wij Dutchies kunnen dat gewoon niet aan. Niet alleen het pittige, maar ook de hoeveelheid. Halleluja. Er wordt altijd een bord met eten voor je opgeschept om vervolgens te gaan zitten kijken hoe je dat opeet. En is iets op, dan wordt het zo weer bijgeschept. Het is een soort van oma Wally ervaring, alleen is het in Nepal zo dat je niet echt nee hoort te zeggen, want dat betekent dat je het niet lekker vindt. Dus ja vreten doe je wel. Ze zeggen wel eens, je moet ontbijten als een koningin, maar zelfs voor deze koningin is yoghurt, fried rice, ei, pannenkoeken en fruit iets wat overdreven.
Kathmandu, wat een stad, wat een cultuur en wat een mensen. Je denkt leuk en mooi in de bergen, maar de lucht hier is zo vervuild en stoffig dat Ayla al snel een nieuwe bijnaam kreeg: Shaggie. Die hoest alsof ze net 67 sigaretten heeft gerookt. Toch maar een stofmaster aanschaffen. De cultuur is zo indrukwekkend en de mensen zo vriendelijk. En oké we vallen ook wel op, maar alsnog, iedereen heeft een lach op zijn gezicht. Ze proberen alleen niet te verbergen dat ze over je roddelen, dus je weet opzicht dat ze je in het Nepalees helemaal bespreken. Een ander ding wat wel nog wennen blijft is het autorijden. Ik was echt wel wat gewend na Thailand en Indonesië, maar serieus Nepal spant duidelijk de kroon. Ik bedoel als je weet dat er 2 jaar geleden 0 verkeersregels waren, zegt dat opzich genoeg toch. 1 of 2 baans wordt al gauw 4 en asfalt kennen ze niet. Overal stenen en gaten in de weg niet te doen. Owja en koeien die rustig een theekransje houden en kruispunten die helemaal vaststaan omdat er geen stoplichten zijn. Kun je je een kruispunt voorstellen zonder stoplichten haha geniaal. Iedereen die dus gewoon voordringt, overal tussen kruipt en je houdt je hart vast als je een auto inhaalt… Een ongelukje zit dan ook in een klein hoekje, maar he voor 3 euro zo’n 45 minuten in de auto is niet gek.
Het moment dat je online een boeking maakt voor een trekking met twee onbekende.. Lekker door de Himayala lopen voor een week, lachen! Kijk de Dam tot Dam doe ik met 2 vingers in mijn neus (oke grapje) maar ik doe het wel. En jullie zullen het misschien niet geloven, maar uit eerdere ervaringen is gebleken dat ik echt heel slecht ben in trappen lopen.. En daar ging ik dan toch, hoewel tripadvisor zei dat dag 2 en 3 eigenlijk alleen maar trappen waren. Ik kan je vertellen ook dag 1 was minimaal zo’n 3 uur omhoog lopen en ook dag 4 en 5 waren pittig stijl. Met een fucking zwetend hoofd, mijn simpele nikies, een niet waterdichte jas, wat mueslibarren en een kleine backpack zonder warme jas, ging ik lachend omhoog. Je had het hoofd van die gids moeten zien: 'No need extra jacket???’ Nee joh, liever 1 dag in de kou dan een hele week een extra jas meetillen. Die kijkt mij nog steeds raar aan. Al kon hij mijn spotify ‘workout' playlist volgens mij wel waarderen. Of het waren mijn ‘ik loop trappen, maar probeer ook te dansen’ moves, daar ben ik nog niet over uit. Verder val ik best op tussen alle extreem fitte hikers. Mijn moeder zou ze ultieme wandelsmiefen aka anwb-typjes noemen. Geen idee of wandelsmiefen überhaupt een Nederlands woord is of dat mama dat zelf heeft bedacht maar het klinkt lekker in de mond. Het zijn van die types die als man en vrouw dezelfde kleding dragen, wandelstokken gebruiken, TE op het irritante perfect georganiseerd zijn, alles meehebben en geen gids willen. Die hebben zij namelijk niet nodig. Dan hebben we het nog niet gehad over het fenomeen: de afritsbroek. Jaaa I know die dingen zullen vast handig zijn en je komt hier niet om je droomman te vinden, maar een afritsbroek serieus. Het is als sokken in sandalen, als breezers terwijl je 25 bent, als boeren die straattaal gebruiken of als een fotoshoots met je lover in Turkije, het kan gewoon niet.
Weet je nog van schoolreisje van vroeger, dat de sloomste op een gegeven moment vooraan moesten lopen, zodat zij het tempo konden bepalen en niet achterbleven. Vet lachen want bij een trip van een week, met meer trappen dan ik ooit in mijn hele leven heb gezien, gaan we dat dus mooi even niet doen. Als iemand 14 km per uur slomer de trap op loopt dan jij, dan haal je die gewoon in. Om vervolgens als jij lekker aan het uitrusten bent en diegene aankomt, je gewoon weer verder gaat. Sniffel sniffel. Ik had het meer te doen met die gids, die natuurlijk altijd achteraan hoort te blijven en dus ook geen break kreeg. Naarmate de week voorderde zag je hem langzaam ook naar voren komen, die dacht ook: oprotten ik wil ook pauze. Maar even zonder dollen, het was elke zweetdruppel waard. Wat zo een uitzicht voor gevoel geeft, onbeschrijflijk.
Na de trekking zijn we nog 3 nachtjes het klooster in gegaan. En dan is het eerste wat je denkt natuurlijk. Lisa en klooster, ik snap de combi niet. Nou soms moet je gewoon uit je comfort zone en wat nieuws proberen toch. Lijkt mij super tof om mee te maken! Maar ben toch wel benieuwd, aangezien hier iedereen denkt dat dat niks wordt met mij. Mediteren om 05.00, luisteren naar monniken die gaan praten over het boeddhisme en de rest van de dag niks doen. We zullen het zien. Zo een vroege ochtendsessie van 05.30 tot 08.00 duurde Lisa de ADHD’er wel echt wat lang. In kleermakerszit zat ik rustig te kijken naar hoe de monniken van alles aan het voorlezen waren in het Tibetaans en ik kan je vertellen, als je 2,5 uur in kleermakerszit zit, te luisteren naar een taal die je niet begrijpt, met de energie die al door mijn lichaam giert om 05.30…. Ja dat duurde dus best lang. Als je dan ook je ontbijt mist… Grrrrr. Nee, maar toch heel vet en indrukwekkend om mee te maken!!
Dan nu weer terug naar de kids! Want dat is natuurlijk waarom ik hier ben. Vergeet vooral niet te stemmen via https://www.kro.nl/geven/ombir-foundation! Hierbij kunnen wij geld winnen en kan dit gebruikt worden voor de bouw van het nieuwe weeshuis! Ook zijn donaties nog steeds van harte welkom via www.ombir.org. En ik kan je vertellen dat al het geld goed terechtkomt. Er zijn nieuwe schooluniformen, nieuwe handdoeken, beddengoed en er was tijd voor een dagje funvalley!! Ook de laatste stappen worden gezet voordat de bouw van het weeshuis gaat beginnen!
Owja en ik heb ffies een ticket geboekt naar Bali. Gewoon omdat het kan en omdat er daar strand is. En kokosnoten. En zee. En ligbedjes. En massages enzo. Dus.
Kathmandu, wat een stad, wat een cultuur en wat een mensen. Je denkt leuk en mooi in de bergen, maar de lucht hier is zo vervuild en stoffig dat Ayla al snel een nieuwe bijnaam kreeg: Shaggie. Die hoest alsof ze net 67 sigaretten heeft gerookt. Toch maar een stofmaster aanschaffen. De cultuur is zo indrukwekkend en de mensen zo vriendelijk. En oké we vallen ook wel op, maar alsnog, iedereen heeft een lach op zijn gezicht. Ze proberen alleen niet te verbergen dat ze over je roddelen, dus je weet opzicht dat ze je in het Nepalees helemaal bespreken. Een ander ding wat wel nog wennen blijft is het autorijden. Ik was echt wel wat gewend na Thailand en Indonesië, maar serieus Nepal spant duidelijk de kroon. Ik bedoel als je weet dat er 2 jaar geleden 0 verkeersregels waren, zegt dat opzich genoeg toch. 1 of 2 baans wordt al gauw 4 en asfalt kennen ze niet. Overal stenen en gaten in de weg niet te doen. Owja en koeien die rustig een theekransje houden en kruispunten die helemaal vaststaan omdat er geen stoplichten zijn. Kun je je een kruispunt voorstellen zonder stoplichten haha geniaal. Iedereen die dus gewoon voordringt, overal tussen kruipt en je houdt je hart vast als je een auto inhaalt… Een ongelukje zit dan ook in een klein hoekje, maar he voor 3 euro zo’n 45 minuten in de auto is niet gek.
Het moment dat je online een boeking maakt voor een trekking met twee onbekende.. Lekker door de Himayala lopen voor een week, lachen! Kijk de Dam tot Dam doe ik met 2 vingers in mijn neus (oke grapje) maar ik doe het wel. En jullie zullen het misschien niet geloven, maar uit eerdere ervaringen is gebleken dat ik echt heel slecht ben in trappen lopen.. En daar ging ik dan toch, hoewel tripadvisor zei dat dag 2 en 3 eigenlijk alleen maar trappen waren. Ik kan je vertellen ook dag 1 was minimaal zo’n 3 uur omhoog lopen en ook dag 4 en 5 waren pittig stijl. Met een fucking zwetend hoofd, mijn simpele nikies, een niet waterdichte jas, wat mueslibarren en een kleine backpack zonder warme jas, ging ik lachend omhoog. Je had het hoofd van die gids moeten zien: 'No need extra jacket???’ Nee joh, liever 1 dag in de kou dan een hele week een extra jas meetillen. Die kijkt mij nog steeds raar aan. Al kon hij mijn spotify ‘workout' playlist volgens mij wel waarderen. Of het waren mijn ‘ik loop trappen, maar probeer ook te dansen’ moves, daar ben ik nog niet over uit. Verder val ik best op tussen alle extreem fitte hikers. Mijn moeder zou ze ultieme wandelsmiefen aka anwb-typjes noemen. Geen idee of wandelsmiefen überhaupt een Nederlands woord is of dat mama dat zelf heeft bedacht maar het klinkt lekker in de mond. Het zijn van die types die als man en vrouw dezelfde kleding dragen, wandelstokken gebruiken, TE op het irritante perfect georganiseerd zijn, alles meehebben en geen gids willen. Die hebben zij namelijk niet nodig. Dan hebben we het nog niet gehad over het fenomeen: de afritsbroek. Jaaa I know die dingen zullen vast handig zijn en je komt hier niet om je droomman te vinden, maar een afritsbroek serieus. Het is als sokken in sandalen, als breezers terwijl je 25 bent, als boeren die straattaal gebruiken of als een fotoshoots met je lover in Turkije, het kan gewoon niet.
Weet je nog van schoolreisje van vroeger, dat de sloomste op een gegeven moment vooraan moesten lopen, zodat zij het tempo konden bepalen en niet achterbleven. Vet lachen want bij een trip van een week, met meer trappen dan ik ooit in mijn hele leven heb gezien, gaan we dat dus mooi even niet doen. Als iemand 14 km per uur slomer de trap op loopt dan jij, dan haal je die gewoon in. Om vervolgens als jij lekker aan het uitrusten bent en diegene aankomt, je gewoon weer verder gaat. Sniffel sniffel. Ik had het meer te doen met die gids, die natuurlijk altijd achteraan hoort te blijven en dus ook geen break kreeg. Naarmate de week voorderde zag je hem langzaam ook naar voren komen, die dacht ook: oprotten ik wil ook pauze. Maar even zonder dollen, het was elke zweetdruppel waard. Wat zo een uitzicht voor gevoel geeft, onbeschrijflijk.
Na de trekking zijn we nog 3 nachtjes het klooster in gegaan. En dan is het eerste wat je denkt natuurlijk. Lisa en klooster, ik snap de combi niet. Nou soms moet je gewoon uit je comfort zone en wat nieuws proberen toch. Lijkt mij super tof om mee te maken! Maar ben toch wel benieuwd, aangezien hier iedereen denkt dat dat niks wordt met mij. Mediteren om 05.00, luisteren naar monniken die gaan praten over het boeddhisme en de rest van de dag niks doen. We zullen het zien. Zo een vroege ochtendsessie van 05.30 tot 08.00 duurde Lisa de ADHD’er wel echt wat lang. In kleermakerszit zat ik rustig te kijken naar hoe de monniken van alles aan het voorlezen waren in het Tibetaans en ik kan je vertellen, als je 2,5 uur in kleermakerszit zit, te luisteren naar een taal die je niet begrijpt, met de energie die al door mijn lichaam giert om 05.30…. Ja dat duurde dus best lang. Als je dan ook je ontbijt mist… Grrrrr. Nee, maar toch heel vet en indrukwekkend om mee te maken!!
Dan nu weer terug naar de kids! Want dat is natuurlijk waarom ik hier ben. Vergeet vooral niet te stemmen via https://www.kro.nl/geven/ombir-foundation! Hierbij kunnen wij geld winnen en kan dit gebruikt worden voor de bouw van het nieuwe weeshuis! Ook zijn donaties nog steeds van harte welkom via www.ombir.org. En ik kan je vertellen dat al het geld goed terechtkomt. Er zijn nieuwe schooluniformen, nieuwe handdoeken, beddengoed en er was tijd voor een dagje funvalley!! Ook de laatste stappen worden gezet voordat de bouw van het weeshuis gaat beginnen!
Owja en ik heb ffies een ticket geboekt naar Bali. Gewoon omdat het kan en omdat er daar strand is. En kokosnoten. En zee. En ligbedjes. En massages enzo. Dus.
-
28 Mei 2017 - 15:17
Els:
Prachtig weer om te lezen en veel plezier i Bali
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley