NIEUW ZEELAND

Na 3 maanden ben je het leven uit een backpack best zat. Al je shirts vind je stom, je enige lange broek is na 3 weken non-stop dragen ook niet meer wat ie geweest was, de vetvlekken in mijn favo sweater heb ik ook al opgegeven en de handwasjes helpen ook niet echt meer. Op straat kijken mensen mij na, één omdat mijn tas groter is dan mijzelf, twee omdat ik een zieke fleecedeken mee draag en drie omdat ik eruit zie als een zwerver die opzoek is naar een nieuw onderdak. Wat eigenlijk nog waar is ook.

Ik had even geen tijd om te schrijven... Teveel te doen, teveel te zien en heel veel geweldige dingen die je gewoon niet kunt omschrijven. Van tuben in grotten met glow worms, bodyboarden is een woeste rivier, wandelingen door de mooiste landschappen, look-out punten waar je uren kan blijven, slapen in de middle of nowhere en heel, maar dan ook heeel veel tequila! Het is niet te geloven hoe fucking mooi NZ is! En jezus wat heb ik mazzel met deze bus! 3 weken waren de meeste van ons samen, geen dag alleen. Zo ziekelijk hard gelachen dat ik letterlijk moest huilen en plassen van het lachen of uit mijn bed viel.

Stond ik weer met mijn geinige schreeuw-gedrag vooraan. Op aanraden van de buschauffeur, want je kon een bungeejump winnen met makkelijke spelletjes! Gaan we dan opdracht 1: neem een lepel met de heetste chilisaus in je bek en probeer te blijven lachen. Mijn god, als een boer met kiespijn, zette ik mijn poker-face op en nam de tweede lepel. Janken met de pet op. Uiteindelijk na het overgeven van een citroen met je mond, heb ik verloren met de menselijk piramide. Die liep even anders dan in de Amerikaanse cheerleader films. Geen bungeejump, een brandende smoel en mascara overal, fuck my life.

Elke avond die je thuiskomt (na teveel tequila) is een uitdaging. Net als vroeger wanneer de leraar mij eruit stuurde en ik terug mocht komen als ik klaar was met mijn slappe lach. Onmogelijke opgave. Dan dacht je dat je er klaar voor was en begon het opnieuw. Zo is het ook op reis in je dorm als de helft van de dorm probeert te slapen.. Je flikkert 3x over alle backpacks en 24 paar flipflops en dan geef je het zoeken van je pyjama ook maar snel op. Als je dan eindelijk, na 5x bijna vallen van het gammele trappertje, in je hoogslaper ligt, wil je nog de hele avond met je roomies bespreken. "Wait!" For what?? For my face! My face is in the pillow!! My pillow is drunk And i want to lay with Yoga. Dan weet je genoeg, tijd om te slapen! Het staat gelukkig op film! Het is werkelijk waar ongelofelijk hoe de random maandagavonden kunnen eindigen, terwijl een zaterdagavond eindigt in een lord of the rings marathon of een scrabble avond! #geenbesefquadagen. Helaas worden wij ook geregeld wakker gehouden door andere roomies. Gelukkig heeft de grootste snurker van heel de wereld ons verlaten. Serieus, je kunt je het niet voorstellen wat voor geluid er uit een slapend persoon kan komen. Niet 1 bos, maar 27 bossen werden tegelijkertijd gekapt, gemaaid en totaal om ver getrokken! Net als een brandalarm die afgaat onder je kussen, de tering. Sorry Bart, dat we je expres ontweken bij het inchecken, maar het was echt erg!

Alhoewel het weer niet helemaal mee zat, besloten we toch de zeilboot te nemen en het national park rond te zeilen. Helemaal happy, begon na 3minuten een stortbui van 16uur en probeer dan maar is te schuilen op een zeilboot. Helemaal doorweekt, begonnen we om 11uur maar te drinken, zodat we het nog lichtelijk warm bleven. In Franz Josef werd ook de gletser tour afgelast vanwege het weer. Toen besloten we om 07.00 stiekem een hottub in te gaan. Rennend over straat in bikini, bleek dat ook die dicht was. Soms zit het niet mee! Gelukkig ging het white water surfing wel door! Waar normale mensen gaan raften, gingen we met bodyboards de rivier over. Het water stond hoger, wat het veilig genoeg maakt. Angelica schreeuwde heel NZ bij elkaar en durfde na de eerste bocht echt niet verder. Het gezicht van Kaylee die mij aankeek alsof ze een dinosaurus recht voor zich zag, sprak boekdelen. Ziek vet!

Uiteindelijk kan je zeggen dat hoe mooi alles ook is ,de mensen maken je reis. Sommige momenten zijn zo ongelofelijk en als je die momenten kan delen, maakt dat alles nog beter. Met een banksaldo van heel erg in het rood, een geannuleerd vliegticket naar huis, heel veel nieuwe vrienden en ervaringen rijker, heb ik besloten nog niet naar huis te gaan! Hoe erg is iedereen ook mis, ik wil nog niet naar huis. Als ik in Melbourne werk vind tenminste, want ik heb letterlijk niks meer! Zie jullie over een paar maanden!