Zo... Wat is lisa op avontuur in Kaapstad zeg.....

Wakker worden in een dorm met zes anderen, is toch enigszins anders dan thuis op je zoldertje, waar je moeder wacht met het aanzetten van de wasmachine tot je wakker wordt… Maar de gezelligheid is er niet minder op.. Mijn grootste angst voor deze reis zal voor vele een niet te begrijpen angst zijn. Brood. Juist ja, ik zag een maand zonder brood, kaas en melk alweer voor mij. Maar gelukkig, er is brood!! En pindakaas!! En smeerkaas! Lisa de broodeter die er zonder over na te denken een broodje met kaas, hagelslag en speculaas meenam voor in het vliegtuig. Een echte Nederlander. Trots.

Er is geen reis of avontuur waarbij mevrouw Cornelissen niks overkomt, dat weet iedereen. Mevrouw is vaak onhandig, vergeet vaak spullen, maakt sullige opmerkingen, maar heeft ook vaak gewoon pech. Ik bedoel dat overkomt iedereen, ook al zijn sommigen ervoor gemaakt, just me... Op mijn gloeiende rode verbrande vervellende neus na, zijn het mijn Nikes die op dit moment een andere leven lijden.. Geen chille feestje waar ze heen kunnen, geen lekkere voeten waar ze omheen zitten, geen leuke reizen waar ze van profiteren en niet onder een vette modieuze outfit shinen.. Nee, tijdens het chillen in een park zijn mijn Nikes gestolen, letterlijk een meter van waar ik zat, best knap. Buiten het feit dat ik zelf zonder mijn Nikes de straat op moest, hebben mijn Nikes nu waarschijnlijk een wat minder chill leven. Naast voeten die nooit gewassen zijn, onder een broek die allerlei gaten bevat, shinen ze nooit zo mooi als bij mij… Tjaa, we wachten er natuurlijk met zijn alle op dat er nog iets gaat gebeuren met mevrouw Cornelissen. Spannend…..

Toch moet ik eerlijk toegeven dat deze spanning ook opgezocht wordt. Bibi en ik vonden het namelijk een goed idee om een township (sloppenwijk) te bezoeken en af te spreken met een gangster. Dit natuurlijk met enig gevaar voor eigen leven. Gelukkig was Lindo, onze local guy mee, om ervoor te zorgen dat we precies wisten waar we de deur van de auto op slot moesten doen, waar we niet moesten parkeren en wel en waar de camera absoluut weg moest en waar het kon. Deze gangster zal ons na wat zeeeer duidelijke afspraken meer gaan vertellen over hoe hij over de vrijwilligersindustrie denk. Hij maakt duidelijk dat als hij goed wilt doen, niet zonder Europese vrijwilligers kan. Wij in Europa hebben het geld en alles, hij kan helaas niet anders. Naast de hele ervaring om in een township rond te rijden is het ook een heel indrukwekkend verhaal dat we hopelijk binnenkort mogen filmen. Een ander item waar mijn groepje mee bezig is, hebben we de naam: local perspective gegeven. Ik houd het spannend, dus zal ik nog niks over vertellen. Hij komt snel online in ieder geval! Leuk he, leuk he, jajaja.

Het klinkt misschien alsof ik alleen werk, maaar stiekem is er ook enigszins ruimte voor fun! Het eerste Afrikaanse hiphop feest is een feit! Ik heb mijn best gedaan om de billen die ik heb te gebruiken, maar na 3 minuten zag ik dat dit enigszins een onmogelijke opgave was naast de vrouwen hier. Beetje techno-dansen op wat hiphop muziek, met alleen Afrikanen, is ook niet verkeerd toch??

Met grote schrik kwam ik er vandaag achter dat Passenger gewoon hier komt, in Kaapstad! Heb ik gewoon geen kaartjes!!!!???? Dat wordt buiten de hekken staan, kan niet anders!! Zonder papa, de die hard fan helaas…